Lo Último

3441. Cabemos todos

 


 

 

Nas pedras dos camiños que están vivas,

hai sangue inocente derramada.

 

Tamén hai pisadas dos fuxidos e de moit@s

que padeceron a furia dos golpistas.

 

Todas elas e todos eles aguantaron con moito

sufrimento e dor, pero xamais foron rendidos,

nin desposuídos das súas ideas.

 

Os ventos non cambiaron como todos queriamos,

as cicatrices seguiron co paso do tempo, tanto

nas portas como nos corpos.

 

Nos camiños, nos montes, na terra que nós

acolle, quizais un día a lúa sexa branca de todo,

entón o soño das utopías será libre.

 

Como as emocións e a memoria que transmitimos

as vindeiras xeracións, con palabras e actos

sinxelos onde cabemos todos.



Luis da Roxa

Primavera 2021, Tiran / Moaña







No hay comentarios:

Publicar un comentario